ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ - Ιωάννης Μπασδάνης

ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ « Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ».
Θα ήταν άδικο να μην γράψει κανείς δύο λόγια τιμής ένεκεν για το ομορφότερο δημιούργημα του Θεού, την βασική πηγή ζωής και ύπαρξης, τη μεγαλύτερη πηγή στοργής, την αστείρευτη πηγή έμπνευσης ποιητών, συγγραφέων, ζωγράφων, γλυπτών και κάθε είδους καλλιτέχνη και για το μοναδικό παράδειγμα αγάπης, υπομονής και ελπίδας. Δεν ξέρουμε ακόμα πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τις γυναίκες και εάν η έννοια "άνθρωπος" θα είχε εξακολουθήσει να υπάρχει.
Και για να το γνωρίζουμε όλοι, ας ξεκινήσουμε από το ιστορικό της υπόθεσης όπως παρουσιάζεται σε διάφορες ιστορικές αναφορές:
« Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων. Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.»
Δεν θα έπρεπε λοιπόν να το δούμε μόνο σαν μια ημέρα όπου εκθειάζεται η Γυναικεία ύπαρξη. Πρέπει πρώτα από όλα να θυμόμαστε ότι η γυναίκα έχει τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες. Πρέπει να μην ξεχνάμε ποτέ ότι η γυναίκα είναι διπλά εργαζόμενη, (εργάζεται από την ώρα που ξυπνάμε, μέχρι την ώρα που θα πέσει για ύπνο, δηλαδή ένα σύνολο ωρών εργασίας πάνω από 12 ώρες ημερησίως, ήτοι 7Χ12 = 84 ώρες ακατάπαυστης εργασίας εβδομαδιαίως, αδιαμαρτήρητα). Και δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι υπάρχουν ακόμα κοινωνίες που η γυναίκα αποτελεί αντικείμενο σκλαβιάς, αγοράς, εκμετάλλευσης, εμπορίας, ανταλλαγής, και όσων σεξιστικών και ρατσιστικών δεινών μπορεί κανείς να σκεφτεί. Όπως ότι υπάρχουν ακόμα κοινωνίες όπου η γυναίκα καταδικάζεται και θανατώνεται ακόμα και όταν πέσει θύμα σεξουαλικής βίας.
Θα ήταν καλό να αναλογιστούμε πόσα πολύ περισσότερα καθήκοντα εκτελεί από ότι ένας άνδρας στην απλούστερη μορφή, αυτή της «Οικοκυράς» και μόνο, δηλαδή (χωρίς να υποτιμώ καμία κυρία) της συντρόφου του άνδρα, που για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν εργάζεται σε διαφορετικό χώρο εργασίας, πέραν της «οικίας», του σπιτιού.
Είναι πρώτα από όλα σύντροφος του άνδρα ή σύζυγος. Έχει λοιπόν αναλάβει την φροντίδα του εαυτού της, του συντρόφου της, του σπιτιού τους και ότι αυτό συνεπάγεται.
Μετά ακολουθεί ο ρόλος της μάνας, έχει λοιπόν αναλάβει την διατροφή, την διαπαιδαγώγηση , την φροντίδα και την επιμέλεια των παιδιών. Είναι παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, φύλακας, κηδεμόνας.
Είναι ο άνθρωπος που πρέπει να σκεφθεί για τα βασικά του σπιτιού, όπως, ψώνια, μαγείρεμα κτλ. Είναι δηλαδή η «οικονόμος» του σπιτιού.
Πρέπει αρκετές φορές να εκτελεί και τα καθήκοντα του πατέρα στην περίπτωση που αυτός λείπει για οποιονδήποτε λόγο από δίπλα της.
Εάν εργάζεται, (που στις σημερινές κοινωνίες συμβαίνει σχεδόν στο 100%) είναι ο άνθρωπος που πρέπει να επιστρέψει από την εργασία και να αναλάβει τα καθήκοντα της «οικοκυράς».
Πρέπει ταυτόχρονα να βρίσκει χρόνο να φροντίζει τον εαυτό της για να είναι αρεστή στον σύντροφο της και στους γύρω της.
Πρέπει να είναι κοινωνική, να διευθύνει επιχειρήσεις, να διαχειρίζεται υποθέσεις, να διδάσκει, να κάνει δημόσιες σχέσεις, να βγαίνει στην αγορά, να συναναστρέφεται, να…να…να…
Μα πάνω από όλα αγαπητοί φίλοι και φίλες, η γυναίκα είναι η ζωή η ίδια, είναι η προσωποποίηση της Φύσης. Είναι αυτή που επί εννέα μήνες, ρισκάροντας με τον εαυτό της και τη ζωή της, κυοφορεί εμάς, τους ανθρώπους. Είναι αυτή που με τους πόνους της, το αίμα της και πολλές φορές την ζωή της την ίδια, δίνει ζωή στον άνθρωπο, είναι η πηγή της συνεχούς ύπαρξης του ανθρώπινου γένους.
Αυτό και μόνο για μένα αρκεί. Ας ανοίξουμε λοιπόν τα μάτια μας. Ας δούμε την γυναίκα όχι σαν ίση προς τους άνδρες μόνο, ας την δούμε σαν κάτι ιερότερο, σαν την Παναγιά, σαν ένα όμορφο κήπο με λουλούδια που έχουμε μέσα στο σπίτι μας, ας της αναγνωρίσουμε αυτό που της πρέπει… Την αξία του να την έχουμε πάντα δίπλα μας σαν μάνα, σαν αδελφή, σαν κόρη, σαν σύζυγο, σαν σύντροφο, σαν φίλη. Ας της χαρίσουμε όχι λουλούδια και δώρα. Να της χαρίσουμε την αναγνώριση σαν το πλέον σεβαστό, ισότιμο και αξιοπρεπές μέλος της κοινωνίας παγκόσμια και κάθε μέρα.