Αγαπητοί φίλοι,
Αγαπητοί συνδημότες και συνδημότισσες.
Ποιος από μας θα ήθελε να ζει σε ένα τόπο που θα του λείπει κάθε είδους ευκολία, κάθε είδους κοινωνική παροχή, όπως έλλειψη γιατρού, όπως η έλλειψη κάποιου που να μπορεί να σταθεί δίπλα του όχι από ιδιοτέλεια και προσωπικό συμφέρον, αλλά σαν συμπαραστάτης στην δύσκολη καθημερινότητα, κάποιον που θα μπορούσε έστω να του προτείνει κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να του επιλύσουν αν όχι όλα, τουλάχιστον κάποια από τα προβλήματά του.
Ποιος από μας θα μπορούσε να εμπιστευθεί αυτούς που λένε μεν ότι νοιάζονται για τα παιδιά μας, αλλά όταν τους ρωτάς πώς θα μπορέσεις να κρατήσεις ένα σχολειό ζεστό μέσα στο χειμώνα διότι τα χρήματα που σου δίνουν δεν είναι αρκετά για να πληρώσεις το πετρέλαιο, σου ζητούν να κλείσεις «καναδυό» καλοριφέρ από αυτά που έχεις στις αίθουσες του σχολείου.
Ποιος θα μπορούσε να εμπιστευθεί ανθρώπους που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το πώς οι άνθρωποι που έχουν τόσες τουριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή μπορούν να επιβιώσουν όταν η τουριστική περίοδος έχει περιοριστεί λόγω κρίσης αλλά και λόγω της αδιαφορίας των διοικούντων στις 20 -30 μέρες μέσα στους καλοκαιρινούς μήνες. Όταν δεν έχει γίνει καμιά προσπάθεια για την τουριστική προβολή του τόπου μας για την προσέλκυση εσωτερικού και εξωτερικού τουρισμού.
Όταν δεν έχει γίνει καμιά προσπάθεια ακτοπλοϊκής ένωσης της περιοχής για συντομότερη εξυπηρέτηση των τουριστών από Αθήνα και από Σκιάθο.
Όταν δεν έχει γίνει καμιά προσπάθεια συνεκμετάλλευσης των δύο αεροδρομίων της περιοχής μας με τους Δήμους του Βόλου και της Σκιάθου.
Όταν το εισόδημα των αγροτών έχει πέσει στα χαμηλότερα επίπεδα. Όταν κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να καθοδηγήσει και να οργανώσει τους αγρότες της περιοχής, να δώσει ένα χαρακτήρα και να δημιουργήσει συνθήκες επίσημης αναγνώρισης και προβολής των ντόπιων προϊόντων.
Όταν Δημοτική επιχείρηση αντί να βελτιωθεί ως προς τα προβλήματά της και να γίνει υπόδειγμα αξιοποίησης των ντόπιων προϊόντων, έκλεισε, με αποτέλεσμα να χάνονται εκατομμύρια Ευρώ.
Όταν οι συντοπίτες μας σε αρκετά χωριά ποτίζονται με νερό ακατάλληλο. Όταν κάποια χωριά φέτος κινδυνεύουν από επερχόμενη έλλειψη νερού.
Όταν καταστρέφονται πολιτιστικές κληρονομιές και οι πολίτες που προσπαθούν να τις προστατέψουν σύρονται στα δικαστήρια.
Όταν παραμένουν στα συρτάρια μελέτες έτοιμες για υλοποίηση.
Όταν χάνονται χρήματα από προγράμματα που κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να διεκδικήσει και να αξιοποιήσει και να φέρει και κάποιες θέσεις εργασίας.
Όταν η διαχείριση κοινωφελών ιδρυμάτων (π.χ. στο Τρίκερι) είναι ανύπαρκτη και όλα έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους, με αποτέλεσμα από τη μια μεριά να χάνονται έσοδα που θα μπορούσαν να διανεμηθούν σε σπουδαστές από την περιοχή του Τρικερίου και όταν μέσα σε 13 χρόνια λειτουργίας ενός ιδρύματος έχουν δοθεί μόνο 4 υποτροφίες.
Όταν δεν κατόρθωσαν να εντάξουν ούτε ένα πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, όπως καταγγέλθηκε από δικό τους στέλεχος, με αποτέλεσμα να εχουν χαθεί εκατομμύρια ευρώ και ποιος ξέρει πόσες θέσεις εργασίας.
Όταν δεν έκαναν πράξη όσα είχαν προαναγγείλει σαν έργα βελτίωσης της ζωής μας και του Περιβάλλοντος, όπως και πάλι καταγγέλθηκε από δικό τους στέλεχος.
Ποιος θα μπορούσε επίσης να εμπιστευθεί ανθρώπους που έχουν φέρει το Δήμο σε οικονομική εξαθλίωση με αποτέλεσμα να στερηθεί τις όποιες κρατικές επιχορηγήσεις έως το τέλος του 2016. ( με απόφαση του Ελεκτικού Συνεδρίου)
Όταν συνηθίζουν να βγάζουν ομιλίες με αόριστες και απραγματοποίητες υποσχέσεις.
Καλό θα ήταν λοιπόν να βάλουμε τα πράγματα κάτω, να συγκρίνουμε το έργο του ΣΤΑΜΑΤΗ ΒΑΚΟΥΛΑ όταν ήταν Δήμαρχος στη Σηπιάδα, να δούμε πόσα έγιναν, πόσα ολοκληρώθηκαν, πόσα ήταν έτοιμες μελέτες και δεν υλοποιήθηκαν ποτέ από την απερχόμενη Δημοτική μας αρχή. Ας εξετάσουμε με προσοχή την αδυναμία των ήδη κρατούντων όχι στο να προγραμματίσουν έργα, αλλά να υλοποιήσουν τις ήδη υπάρχουσες μελέτες. Ας συγκρίνουμε και μετά ας αποφασίσουμε.
Ας θυμηθούμε πόσες φορές μας κάλεσαν να συζητήσουμε ένα μεγάλο θέμα που θα αφορούσε τη ζωή μας, την ανάπτυξη του τόπου μας, την πρόοδο της περιοχής μας.
Ας αναλογιστούμε και ας κρίνουμε το γιατί ψηφίζουμε κάποιους και τους δίνουμε την «καρέκλα», όπως λέμε. Για να περνάνε αυτοί καλά ή για να κάνουν τη ζωή τη δική μας καλλίτερη; Μήπως θα έπρεπε να τους υπενθυμίσουμε το ρόλο του «εκλεγμένου»;
Μήπως θα έπρεπε να γνωρίζουν όλοι όσοι εκλέγονται, ότι δεν είναι εκεί για το δικό τους συμφέρον ή για να εξυπηρετούν κάποιους «κουμπάρους» και «παρακουμπάρους», αλλά τους δώσαμε την «καρέκλα» για το συμφέρον όλου του κοσμάκη ανεξαιρέτως και χωρίς διακρίσεις, του κοσμάκη που τρέχει κάθε μέρα και πασχίζει να επιβιώσει ;
Μήπως αφού δεν έκαναν πράξη ούτε ένα από όσα «μεγάλα» είχαν υποσχεθεί, τώρα θα πρέπει να τιμωρηθούν;
Μήπως έφτασε ο καιρός να δείξουμε σαν λαός ότι πρέπει να υποχρεώνουμε αυτούς που ψηφίσαμε να υπακούουν στη δική μας θέληση, στις δικές μας ανάγκες, ότι πρέπει να συνεργάζονται μαζί μας, να συζητάμε, να αποφασίζουμε ΜΑΖΙ και πάνω από όλα να μας δίνουν λόγο για το πώς, πού και γιατί ξοδεύτηκαν τα χρήματα του Δήμου μας, και να ξέρουμε ότι τα επόμενα θα ξοδευτούν εδώ κι εδώ και γι αυτό και γι αυτό το σκοπό;
Οι άνθρωποι του συνδυασμού μας λέμε ότι είναι ο καιρός που θα πρέπει να εμπιστευτούμε τις τύχες του τόπου μας σε ανθρώπους με όραμα, με σχέδιο ανάπτυξης, με προηγούμενες επιτυχίες σε έργα που έχουν βοηθήσει την περιοχή.
Θέλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να γίνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μια δύναμη.
Θέλουμε να συζητάμε, να σας ακούμε, να σεβόμαστε την πείρα σας και τις ανάγκες σας, να προσπαθούμε να δίνουμε λύση στα προβλήματα, να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Θέλουμε να παλέψουμε και να κερδίσουμε τη μάχη για μια καλύτερη ζωή, αυτή που αρμόζει σε μας και στα παιδιά μας.
Σας καλούμε λοιπόν, να αποφασίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ και να κάνουμε μια νέα αρχή προς την πρόοδο και την ανάπτυξη.
